Spraakmakers

Wordt Nederland steeds banger? Anno 2025 krijgt een op de vier volwassenen in hun leven last van een angststoornis. Bang zijn lijkt steeds meer onlosmakelijk onderdeel van het jachtige, op prestatie gerichte leven van de eenentwintigste eeuw.

In Fear no more vertelt actrice Georgina Verbaan een verhaal over levensangst aan de hand van What Remains, het vierde strijkkwartet van de Nederlandse componist Joey Roukens. Dit werk, uitgevoerd door het Dudok Quartet, doet aan als een wervelende achtbaan door tijden, klanken en texturen waarin ─ voor wie het wil horen ─ ook angst doorklinkt. Met dit strijkkwartet krijgt het verhaal over bang zijn, en het onder ogen zien hiervan, een bijzondere zeggingskracht. En een heilzame werking, want wie het nog niet wist: klassieke muziek verlaagt de hartslag, bloeddruk en het stresshormoon cortisol.

Onze grondwet is er duidelijk over: het koningschap wordt erfelijk vervuld door de wettige opvolgers van Koning Willem I, Prins van Oranje-Nassau. Toch laat dit niet onverlet dat het koningschap steeds meer ter discussie staat. Niet in de laatste plaats omdat onder de huidige koning het vertrouwen in het koningshuis flink is gedaald.

In Erfelijk koningschap brengt Belgisch acteur Jan Decleir aan de hand Beethovens sonate Les Adieux, uitgevoerd door Hannes Minnaar, een prikkelend verhaal over het door de wieg bepaald koningsambt. Is het niet tijd om een erfelijk bepaalde koning, een laat middeleeuws idee, te herzien? Moeten we ons een vorst wensen gekozen op basis van track record? Beethoven schreef zijn sonate voor én over zijn vriend, Rudolf van Oostenrijk, een erfelijk bepaalde aartshertog. Aan de hand van de muziek neemt Decleir, die zelf vele koningsrollen vertolkte, je mee in de (tegen)argumenten van de geboren monarch.