Blog van Harold: Diversiteit en inclusie

Diversiteit en inclusie

Diversiteit en inclusie. Het zijn slechts twee woorden, maar de betekenis ervan is groots en enorm belangrijk. Je zou er gemakkelijk een avondvullend programma van kunnen maken in enkele afleveringen. Dat ga ik niet doen, wel wil ik wat kwijt over ‘diversiteit en inclusie’ met betrekking tot onze Flint in Amersfoort.

Laten we eerst eens kijken wat diversiteit is en hoe we inclusie kunnen omschrijven. Bij diversiteit gaat het vooral over verschillen. Wij zijn allemaal verschillend: huidskleur, gender, leeftijd, beroep, leefstijl, manier van kleden en ga maar door. Wij kunnen ook verschillen in geloof, cultuur, karakter en politieke overtuiging – zaken die minder zichtbaar zijn. Het zijn maar enkele van de vele voorbeelden die we kunnen geven. Als we al die eigenschappen op een rijtje zetten, dan spreken we van diversiteit als we een goede mix kunnen bereiken van alle genoemde verschillen.

Inclusie gaat, kort gezegd, over groepen, die in onze maatschappij worden achtergesteld en dan vooral over het integreren van deze mensen in onze maatschappij. Iedereen heeft gelijkwaardige rechten en plichten en iedereen hoort erbij. In een inclusieve samenleving kunnen mensen met een bepaalde beperking zelfstandig hetzelfde doen als de mensen zonder die beperking.

Als Flint hebben we verschillende instrumenten om invulling te geven aan een goed beleid rond ‘diversiteit en inclusie’. Wij houden ons aan de Fair Practice Code en daarmee de vijf waarden daarvan: solidariteit, diversiteit, vertrouwen, duurzaamheid en transparantie. Wij gebruiken deze code als handvat en leidraad bij het besturen van onze instelling. De code is ontwikkeld vanuit onze eigen culturele sector. Daarnaast onderschrijven wij ook de zogenoemde Governance Code Cultuur. Ook die is opgezet door de culturele wereld in samenwerking met partijen buiten onze sector. De code helpt ons ook om goed om te gaan met ‘diversiteit en inclusie’.

Wij zijn natuurlijk al enkele jaren bezig met deze codes. De start was best lastig. We concentreerden ons op de vier p’s: programma, personeel, publiek en partners. Zelf volgde ik, samen met twee teamleiders, een speciale training om ‘diversiteit en inclusie’ in ons leiderschap toe te passen. Tijdens de eerste dag kregen we een lezing en de spreker zei: ‘Pak je telefoon.’ De spreker ging ervan uit dat iedereen in de zaal Engels sprak. Maar er was een vrouw en die zei: ‘Ik heb geen telefoon en ik spreek geen Engels.’ Een typisch voorbeeld van zaken waar je niet direct bij stilstaat, maar die direct aangeeft dat we verschillen van elkaar.

Het klinkt allemaal wat zakelijk wat ik schrijf. Maar laten we eens naar het theater gaan. Verschillen zitten er natuurlijk ook in voorstellingen. Cabaretiers trekken vaak een breed publiek en bij toneeluitvoeringen is het soms moeilijk een breed publiek aan te spreken. Extremer is het bij een optreden van Jawad el Soufi. Hij trekt 95 procent ander publiek, dat anders nooit in het theater komt. Bij de eerste twee optredens komen mensen keurig op tijd en blijven zij tot het einde. Bij de voorstelling van de Marokkaanse Youtuber vroegen we ons af wat we met laatkomers moeten doen. De bezoekers vragen op te schuiven, zodat laatkomers kunnen aansluiten aan de zijkanten? Jawad el Soufi zei: ‘Laat de deuren maar open. Veel mensen komen een kwartier te laat of gaan eerder weg. Zo gaat dat bij ons.’ Verschillend publiek dus.

Ook de groep ouderen hebben onze speciale aandacht. Voor deze vaak achtergestelde groep brengen we ‘Grijs Gedraaid’. Een muzikale show van Kamerata Zuid, die een brug slaat tussen het verleden en heden, waarbij klassieke muziek wordt afgewisseld met oerhollandse liedjes. Meezingen wordt aanbevolen. Onder begeleiding van een choreograaf kunnen de ouderen in hun stoel meedansen op de muziek. We nodigen ze uit, ze hoeven daarvoor niet te betalen. Voor mij is dat een mooi voorbeeld van inclusie. Eenzame ouderen, die het niet kunnen opbrengen alleen naar het theater te gaan, de helpende hand reiken. In januari hadden we weer zo’n voorstelling in samenwerking met deze keer zangeres, Karin Bloemen. Ook het ouderenfonds en de stichting vier het leven hielpen mee.

Ik word heel blij van deze twee voorbeelden. Echt, ik kan er volop van genieten. Hier doen we het allemaal voor. Als je de gezichten van die mensen ziet als ze de zaal uitkomen en ze zien dat er een glaasje advocaat met slagroom op ze wacht…

Flint wil een organisatie zijn waar iedereen welkom is. Wij geloven echt in de kracht van diversiteit. Daarom willen we ook een personeelsbestand dat een goede afspiegeling is van de gehele beroepsbevolking van Amersfoort. Intern houden we bewustwordingssessies voor alle medewerkers. We zijn voortdurend in gesprek met ons publiek en onze partners om ons te blijven ontwikkelen op het gebied van ‘diversiteit en inclusie’.

Iedereen moet zich thuis voelen in Flint en de kans krijgen de magie van theater te ervaren, misschien te ontdekken. Tot slot: zou het niet mooi zijn als we een Amersfoortse versie kunnen maken van Grijs Gedraaid? Met allemaal Amersfoortse artiesten. Talent is er genoeg in onze mooie stad. Een goed plan? Ik geniet nu al!